Rozdział 12 ♥

=Zaczęła się głośno śmiać a ja obsunęłam się po zimniej ścianie nie mając siły nic powiedzieć ani wzywać pomocy… =

Nagle obudziłam się kurczowo trzymając brzucha i zaciskając w pięści skrawek bluzki. Wyswobodziłam materiał z uścisku i lekko oszołomiona poszłam do kuchni po szklankę zimnej wody. Wypiłam ją jednym duszkiem i wróciłam do łóżka. Następnego dnia w pracy było zaledwie kilka osób i mogłam sobie spokojnie porozmawiać z Lilly.

-No mamy dużo czasu. Opowiadaj co tam u ciebie?

-Nic ciekawego.

-Jak to? Nic mi nie powiesz ?

-No nic ciekawego.

- A co z Tobby’m?

-Ha ha żarcik!

-No bardzo śmieszne.

-Wszystko okey. Staramy się spotykać chociaż dwa razy w tygodniu bo Tobby ma pracę dorywczą i nie ma zbytnio czasu.

-Aham. Co?! Dwa razy w tygodniu?!

-Yhym ?!

-To co robisz aż tak ważnego, żeby nie spotkać się ze swoją najlepszą przyjaciółką?

-Poza tym, że całą rodziną chodzimy do psychologa, pomagam mamie z kawiarnią, wspieram tatę w poszukiwaniu nowej pracy to nic poważnego.

-Twój tato stracił pracę?

-Tak jakoś wyszło, że chciał się oderwać od przeszłości, jak to on ujął.

 -Rozumiem. A co z tą terapią?

-Takie załamki domowe. W sumie to ja nie ale rodzice są w tzw. separacji.

-Oh.

- A co tam u ciebie?

-No ja to się nudzę po pracy ale jakoś El ma niedługo przyjechać i Dan też więc razem będziemy się nudzić.

-Rose?

-Tak?

-Mam pytanie.

-To coś poważnego?

-No raczej. W sumie to teraz cię okłamałam ale nie do końca.

-Jak to?

-No bo widzisz…

-Nie widzę..

-To była prawda, ale po części cię unikałam…

Dziewczyna spuściła głowę a ja nie wiedziałam co mam jej powiedzieć. Że niby nic się nie stało ale jednak coś mnie w środku zgięło.

 -Czemu mnie unikałaś?

-To wszystko przez El

-Dlaczego? Powiedziała ci cos złego?

-Nie no co ty! Nie! Mówiła, że widziała was… jak się…

-Widziała mnie i Zayn’a tak? Jak się całujemy. O to ci chodzi?

-Wy jesteście razem?

-Nie. Od imprezy z nim nie gadałam. Znaczy jak siedziałam wieczorami to miałam już wybrany jego numer ale później się rozłączałam.

-Dlaczego?

-To długa historia ale w skrócie zrobiliśmy cos złego.

-To cos złego to, to co ja mam na myśli?

-Chyba tak.

-Oj dziewczyno! Powinnaś z nim pogadać a nie unikać.

-Ale czy to coś da?

-Jeszcze się nie nauczyłaś, że rozmowa wyjaśnia wszystko?

-No…

-No właśnie. Po pracy do niego zadzwonisz tak?

-Yhym, chyba.

-Nie chyba!

-Tak zadzwonię. 

-Jak coś to od razu leć do mnie.

-Dobra

Dzień w pracy minął szybko. Po południu przeczytałam  e-mail ze szkoły, że mam przyjść po jakieś papiery czy coś. Nie wiem o co im chodzi. Godzina była dość wczesna, więc jeszcze przed zamknięciem chciałam tam się udać. Odebrałam to co trzeba i wróciłam do domu. Usiadłam przed komputerem i przeglądając różne strony trafiłam na kurs prawa jazdy. Mam przecież dowód to umówię się na jazdę. Zrobiłam zgłoszenie internetowe i wysłałam. Później się umyłam, nabazgroliłam w pamiętniku i poszłam spać. Następnego dnia w pracy nie było Lilly. Jej mama powiedziała, że ma zatrucie żołądkowe. Robiłam wszystko za nas dwie bo inne dziewczyny nie mogły przyjść na zmianę Lilly a ja jak zwykle naiwnie się zgodziłam pracować sama, no ale podwójna stawka. Jestem materialistką. Kolejne dni mijały podobnie. W środę spotkałam się przez przypadek z Harry’m i Niall’em ale na parę sekund bo bardzo się śpieszyli. W czwartek wykupiłam sobie materiały potrzebne do nauki na prawko i od razu do nich zasiadłam. Zmęczona położyłam się wcześnie spać. W sobotę po bardzo generalnym sprzątaniu miałam kolejny koszmar nocny. Śnił mi się mój ojciec. Nie wiem jak wyglądał bo nigdy go nie widziałam, ale z tego co mama opowiadała i z oglądania zdjęć wiem jak wygląda. Na początku byliśmy w domu i jedliśmy coś a potem jakoś przenieśliśmy się do jakiegoś dziwnego miejsca. Wszędzie znajdowały się małe dzieci a obok nich jakieś ludzkie części ciała. Stałam tam obok niego jak gdyby nigdy nic a on powiedział do mnie:

-Musisz wziąć za to odpowiedzialność.

Ja pokiwałam głową, podeszłam do jakiegoś dziecka i zastrzeliłam je jakimś pistoletem. Obudziłam się porządnym zrywem. Moja twarz była w słonym pocie. Poszłam do łazienki przemyć twarz aby ochłonąć. Zimna woda ostudziła w pewnym stopniu rozgrzane ciało i kłębiące się w głowie przedziwne myśli. Mam dosyć ciągłych koszmarów! Jeszcze trochę i będę bała się zasnąć. Złapał mnie ostry skurcz w łydce przez co odruchowo usiadłam na toalecie a ręką zahaczyłam o podłużny i wysoki koszyk stojący obok. Zachwiał się i gdyby nie to, że go złapałam przewróciłby się i pewnie wszystkie szklane przedmioty by się potłukły na marmurowej posadce. Jedna z szufladek wiklinowego koszyka wysunęła się a nieduże opakowanie tamponów wyleciało z niego. Przypomniałam sobie o comiesięcznej przypadłości, której ostatnio nie miałam. To pewnie przez ten cały stres a ostatnio jest go dużo a do tego straszne koszmary. Po jutrze One Direction wyjeżdża w trasę coś około roku albo dwóch. Mam nadzieję, że sobie poradzą, ale przecież to ich praca. Nagle przypomniało mi się, że nie dzwoniłam do Zayn’a. Oj dobra, kiedy indziej, nie w nocy. Rano zapiszę się na wizytę u ginekologa aby sprawdzić co jest z moim brzuchem. A po chwili położyłam się dalej spać. Obudziłam się koło 12. Słońce przebijało swoimi promieniami firankę i drażniło moje oczy. Niechętnie wstałam i ogarnęłam się w łazience. Zjadłam pożywne śniadanie i zadzwoniłam do przychodniu u mawiając się na wizytę w poniedziałek na 15 od razu po pracy. Leżący na stole telefon przypomniał mi o bardzo ważnej rzeczy, którą powinnam była wykonać w poniedziałek. Wybrałam numer Zayn’a i czekałam aż odbierze. Nie minęły trzy sygnały jak usłyszałam dobrze znany głos.

-Cześć Rose. Co się stało?

-Cześć Zayn. Nie. Możemy się dzisiaj spotkać.

-Jeśli chcesz.

-O której?

-Ja mogę w każdej chwili.

-No to za 15 min. W parku przy tym dużym dębie. Okey ?

-Okey.

Założyłam czarne workery i skurzaną kurtkę tego samego koloru. Wsadziłam telefon do kieszeni i zamknęłam drzwi na klucz. W ciągu 13 minut doszłam do parku. Lubię jego atmosferę. Dużo rodzin często do niego przychodzi a gromadki dzieci wesoło ganiają się przy drzewach. Zazdroszczę ludziom tak beztroskiego życia. Poszłam do wielkiego dębu gdzy zawsze spotykaliśmy się z Zayn’em. Usiadłam na niedużej ławce pod drzewem. Po chwili zobaczyłam znajomą postać idącą w moim kierunku, więc wstałam.

-Cześć.

-Cześć Rose.

Nastała chwila ciszy.

-Słuchaj głupio wyszło.

Zaczęłam rozmowę bo owe milczenie było stresujące.

-Nie musisz się tłumaczyć.

-Powinnam od razu powiedzieć ci, że to nie ma sensu a do tego w ogóle się nie odzywałam.

-Ale co nie ma sensu.

-Nasz „związek”.

-Dlaczego tak sądzisz?

-Zayn?

-Nie wieże, ze gdybyś tak myślała, zgodziłabyś się na sex ze mną.

-Wiesz dobrze, że od zawsze jesteś moją słabością tylko nigdy nie okazywałeś mi takiego zaangażowania w naszą przyjaźń!

-Ja?!

-Tak ty! Zawsze byłeś taki nieobecny!

-Nieprawda!

-Oh, nie wmawiaj mi nic!

-Nigdy nie zrozumiesz mojej sytuacji!

-Niby jakiej? To ty podkochiwałeś się w swoim przyjacielu bez wzajemności ale za to twój drugi przyjaciel okazywał ci uczucie?! Potem straciłeś tego drugiego a ten pierwszy niezbyt się zmienił?! Ty?! Nie! To byłam ja…

W moich oczach stanęły łzy, więc usiadłam na ławce i patrzyłam się tępo w dal.

-Myślałem, że to tylko taka pogrywania ze mną a potem zakochałem się w kimś innym.

-Zakochałeś w kimś innym?!  Myślałam, że przyjaciele mówią sobie wszystko?! Ze mną bynajmniej tak było.

Chłopak sięgną do kieszeni i wyjął paczkę papierosów i zapalniczkę. Wyciągnął jednego i włożył sobie do ust podpalając go. Zaciągnął się głęboko poczym spokojnie odetchnął.

-Oo. Fajnie, że palisz też mi nie powiedziałeś.

-Nie było okazji.

-Aha. Jak długo?

-Myślę, że ze 4 miesiące albo 5.

-Co?! Dobra. Wiesz co? Chciałam cie przeprosić za swoje zachowanie i jeślibyś się zgodził to moglibyśmy odnowić naszą przyjaźń ale teraz nie mogę.

Zayn znowu zaciągnął się papierosem i rzucił na chodnik przygniatając butem. Nie wytrzymałam i zerwałam się z ławki.

-Zaczekaj!

Zacisnął swoją rękę na moim ramieniu. Mimowolnie się zatrzymałam i odwróciłam w stronę chłopaka.

-Kocham cię Rose.

-Co?!

-Kocham cię. Dajmy sobie szansę, proszę. Obiecuje, że się zmienię.

W oczach chłopaka można było dostrzec skruchę ale na mnie ona nie zadziałała. Spuściłam głowę, ze łzami w oczach i z drżącym głosem odpowiedziałam

-Nie Zayn, przepraszam

-Ale dlaczego…

Mocno pociągnęłam swoją rękę nie chcąc dłużej tego słuchać i zaczęłam biec do swojego domu z prędkością światła. Na miejscu szybko otworzyłam drzwi i weszłam do środka. Nie wytrzymałam. Obsunęłam się plecami po dębowych drzwiach, podkuliłam nogi do pozycji embrionalnej i schowałam głowę między nogi po czym zaczęłam głośno płakać. Oprzytomniałam, gdy z mojego telefonu wydobyły się dźwięki oznaczające, że ktoś do mnie dzwoni. Niechętnie wyjęłam telefon z kieszeni, odebrałam i przystawiłam aparat do ucha.

-Halo

Powiedziałam załamanym głosem.

-Rose? Co się stało?

-Ellen. Kiedy wracasz?

-Jutro wieczorem.

-Przyjedź od razu do mnie, dobrze?

-Oczywiście kochana.

-Opowiem ci wszystko na miejscu.

-Dobrze.

-Teraz przepraszam ale idę się położyć.

Bez odpowiedzi rozłączyłam się. Telefon rzuciłam gdzieś na stolik przy drzwiach. Ślamazarnie wstałam z podłogi i pomaszerowałam pod prysznic. Umyłam się i poszłam spać. Rano obudził mnie budzik na szafce nocnej. Wyłączyłam go i poszłam do łazienki się ogarnąć. Ubrałam się w byle co i poszłam do kuchni na śniadanie. W sumie wypiłam mocną kawę. Wzięłam papiery potrzebne do lekarza i poszłam do pracy. Lilly nadal nie było. Odwaliłam najcięższą robotę bo ludzi było wyjątkowo dużo. Wypiłam kolejną kawę i zjadłam kanapkę. Po skończeniu poszłam na umówione spotkanie. Usiadłam na korytarzu i czekałam na swoja kolej. Po paru minutach weszłam do gabinetu dr.Hommles. Bardzo przyjemna kobieta. Każde wizyty miałam u niej. Na początku odpowiedziałam jej na parę pytań później zbadała moje piersi i kazała zrobić test moczu. Posłusznie wykonałam polecenia i czekałam w gabinecie na wyniki. Po 8 minutach przyszła dr.Hommles

-Wszystko jest w porządku, przepisze witaminy jeśli pani chce.

-Czyli wszystko jest dobrze? A więc co mi było?

-Nie było.

-Słucham?

-Jest pani w 4 tygodniu ciąży…   

________________________

Nie podoba mi się początek, ale 

koniec w sumie taki jak oczekiwałam :)

CZYTASZ = KOMENTUJESZ :D

HAPPY BIRTHDAY HARRY ! ♥