Rozdział 15 ♥

= Nic nie mów, właśnie wsiadam do samochodu i jadę do ciebie… =

Rozłączyłam się. Nie miałam ochoty na rozmowę z rodzicielką, dlatego postanowiłam nie wracać do domu. Zastanawiałam się co mam zrobić, czy postępuje dobrze, czy wybieram tą złą drogę. Zaczął padać deszcz. Normalnie czuję się jak w Hollywoodzkim filmie. Usiadłam na poboczu chodnika. Z moich oczu popłynęły diamentowe łzy mieszając się z deszczem. Nie zależało mi w tym momencie na niczym. Po około 13 minutach jakiś samochód zatrzymał się przede mną. Nie zwracałam na niego najmniejszej uwagi.

-Rose ? Rose !

Podniosłam głowę i zobaczyłam Kate, moją mamę. Do moich oczu napłynęło jeszcze więcej łez. Wstałam i patrzyłam w stronę samochodu. Kobieta wjechała na parking szpitalny po czym wysiadła z samochodu. Podbiegłam do niej i wtuliła się w suche ubranie na jej ciele. Po chwili wyprostowałam się i spojrzałam w jej oczy. Szkliły się od łez przepełnione troską.

-Wiesz, ze możesz mi ufać.

-Przepraszam.

Kobieta rozejrzała się wokół miejsca, w którym stałyśmy.

-Po co tu przyszłaś ?

-Chcę skończyć to co się stało.

-Nie mówisz poważnie ?!

-Jak najbardziej. To najlepsze rozwiązanie.

Poszłam w kierunku samochodu i wsiadłam do środka. Zrobiło mi się strasznie zimno i zaczęłam się trząść. Rodzicielka dołączyła do mnie i razem pojechałyśmy do mojego domu. Po wejściu do środka od razu poszłam się przebrać w coś ciepłego. Gdy zeszłam mama robiła herbatę w kuchni.

-Siadaj.

-Mamo, podjęłam decyzję.

-Nie powiedziałaś mi o ciąży, to mnie boli. Gdzie twoje zaufanie.

-Nie chciałam się martwić.

-Nie chciałaś ?! O przepraszam bardzo ale martwiłam się mocniej, gdy usłyszałam to z ust Lilly.

-Ona ci powiedziała ?

-Tak. Spotkałam ją na mieście. Powiedziała, ze wyjeżdża.

-Wiem, że wyjeżdża. Dlaczego ci powiedziała ?

-Uznała, ze tak będzie lepiej.

-Ona nic nie wie.

-Rose, powiedz mi dlaczego ?

Jej głos się załamał. Nie był stanowczy, był taki matczyny z przejęciem.

-Boję się. Boję się tego wszystkiego.

-Cii. Nie płacz bo i ja zacznę płakać.

Przytuliła mnie i zaczęła głaskać po głowie.

-Ja wiem, że będzie ciężko, ale razem damy radę…

-Nie mamo, ja zapisałam się na zabieg….

-Dlaczego ? On cię do tego zmusił ?

-Nie, to była na... moja decyzja.

-Oszukujesz mnie.

-Nie. Musisz mi uwierzyć. Nie chce mieć dziecka w wieku 18 lat.

-Wiesz, że potępiam aborcję i adopcję. A co będzie jak ojciec się dowie ?

-Nie powiesz mu prawda ?

-Jest twoim ojcem, musi wiedzieć.

-On nie jest moim ojcem ! Nie powtarzaj tego w kółko.

-Ja wiem, że jest ci ciężko. To moja wina, że zwlekałam z tym tak długo. Chciałam ci powiedzieć wcześniej ale wiedziałam, że to cie załamie.

-Nic nie wiesz. Usunę to dziecko i koniec. Podjęłam decyzję. Termin na za trzy dni.

Widocznie mojej matce pękło serce bo po jej bladym policzku popłynęła pojedyncza łza. Kobieta zabrała torebkę i wyszła z domu. Wsiadła do samochodu i odjechała. Super ! Jestem najlepszą córką na świecie ! Wypiłam gorącą herbatę i zadzwoniłam do Kate, mojej szefowej.

-Halo ?

-Dzień dobry.

-Witaj Rose, coś się stało ?

-Mogłabym prosić o tydzień wolnego ?

-Ym…

-Ja wiem, że o dużo proszę ale to… jest dla mnie bardzo ważne.

-Przyjdź jeszcze jutro dobrze ? Później będziesz miała wolne.

-Dobrze. Dziękuję.

-Yhym.

-Do widzenia.

-Do widzenia.

Szybko zrobiło się późno. Umyłam się i napisałam notatkę do pamiętnika. Mam nadzieję, że nikt, nigdy go nie będzie czytał. Moje najgłębsze przeżycia są tam opisane dość szczegółowo. Niedługo potem odpłynęłam do wiecznej krainy. Obudziła się 8 minut przed budzikiem, więc miałam jeszcze czas, żeby poleżeć. Gdy budzik zadzwonił leniwie podniosłam się z łóżka. Ubrałam się w TO i zjadłam czekoladowe płatki. Wyszłam z domu dość wcześnie. Nie rozumiem ale czego Lilly powiedziała o ciąży mojej mamie. Prosiłam ją by nikomu nie mówiła. Pewnie nie zależało jej co o tym pomyślę, chciała tylko, żebym nie usuwała dziecka. Nie ważne. Nie cofnę czasu. Teraz myślę, że powinnam zrezygnować z pracy i iść na studia. Muszę pomyśleć nad swoją przyszłością. Nie będę całe życie pracować w kawiarni. W końcu dotarłam na miejsce. Na miejsce Lilly była zatrudniona nowa dziewczyna o imieniu Becky. Zdawało mi się, ze mnie unika. Przywitałyśmy się i na tym się skończyło. Ludzi jak zwykle było sporo. Po skończeniu poszłam do gabinetu Kate. Zapukałam.

-Poszę.

-Dzień dobry.

-Dzień dobry, Rose. Usiądź.

-Wiem, że prosiłam o wolne ale zdecydowałam się o opuszczenie pracy.

-Dlaczego ?

-Chciałabym zacząć studia.

-Ym. Rozumiem.

Kobieta wyciągnęła kartkę i podała długopis.

-Podpisz tutaj i tutaj. Ja wystawię ci zaświadczenie o odbytej pracy i o zarobkach.

Wykonałam polecenie i czekałam,

-Proszę.

-Dziękuję. Fartuch zostawiłam w szatni.

-Dobrze. Plakietkę możesz zatrzymać.

-Dobrze.

-Jakbyś chciała do nas wrócić, zawszę znajdę dla ciebie miejsce.

-Będę pamiętać. Do wiedzenia.

-Do widzenia.

Dlaczego czuje się dziwnie ? Przecież to normalne, że jeśli zaczyna się jakąś pracę, zazwyczaj się ją kończy. Może będę tęsknić za dobrą szefową ? Nie wiem. Teraz to już bez znaczenia. Po drodze wstąpiłam do kawiarni i zamówiłam ciasto czekoladowe i sok pomarańczowy. Siedziałam przy szybie i oglądałam ludzi na ulicy. Jedni chodzą zamyśleni, drudzy rozmawiają z telefonami przy uchu, a inni chodzą jakby nie obecni. Dopiłam sok i zabrałam się spacerem do domu. Gdy wróciłam, umyłam się, opisałam dzisiejszy dzień w pamiętniku i udałam się do Krainy Morfeusza.  

___________________________

Dziękuję za miłe komentarze.

Rozdział taki sobie, nie chciałam

mocno dramatyzować z mamą, ale

opinię zostawiam wam. 

←←Zapraszam do ankiety obok.←←

CZYTASZ = KOMENTUJESZ :D