Rozdział 28 ♥

Zerwałam się z łóżka i pobiegłam do pokoju, w którym spał Chris. Siedział skulony na swoim łóżeczku wtulony w swoją zabawę.

-Kochanie co się stało ?

Podbiegłam do niego szybko i wzięłam na ręce. Mocno przytuliłam i głaskałam po główce.

-Nije jedz nigdzie, zostan ze mnią.

-Nigdzie nie jadę, jestem tutaj z tobą.

Ucałowałam jego główkę. Zabrałam do siebie do łóżka i położyłam się obok mocno go tuląc.

-Czemu płaczesz ? Już dobrze to tylko zły sen. Nic się nie stało, jestem przy tobie. Spij kochanie.

-Opowies mi bajkę ?

-Teraz ? Jest noc, powinieneś spać.

-Plose mamusiu.

-No dobrze.

(możecie przewinąć, nic ciekawego tylko moja bajka z dzieciństwa, powiem tylko, że będzie miała malutki wpływ na bohatera xd )

Dawno, dawno temu a może nie tak dawno. Za górami, za lasami a może nie tak daleko. Żyła sobie mama i tato kaczka. Bardzo się kochali i byli szczęśliwi. Mieli nie duży domek w trzcinach. Pewnego dnia urodziło im się pięć małych kaczuszek. Były takie maleńkie i delikatne. Zamiast piórek miały żółciutki i mięciutki puszek. Rodzice bardzo kochali swoje dzieci i opiekowali się nimi. Kiedy kaczątka były większe rodzice zabrali je nad staw. Powoli weszły do wody i bawiły się. Kiedy zbliżał się wieczór postanowili, że będą już wracać do domku. Jedno z kaczątek nie chciało jeszcze wracać, więc uciekło od rodziców. Mama kaczka strasznie płakał i martwiła się o swoje dziecko. Nie wiedziała co ma robić a w tedy tato kaczka mocno przytulił swoja żonę i powiedział, że odnajdzie ich dziecko. Znalazł je nad stawem, gdzie małe kaczątko płakało i wołało swoich rodziców bo zaatakował je straszny pies. Tato kaczka szybko podfrunął do swojego maleństwa i odgonił nieprzyjaciela po czym mocno przytulił. Razem wrócili do domu a małe kaczątko obiecało, że nigdy więcej nie ucieknie. 

Spojrzałam na synka, który już zasnął. Pocałowałam go w główkę i przykryłam szczelnie kołdrą po czym zasnęłam.

Przebudziłam się dość wcześnie a mały jeszcze spał. Powoli wstałam z łóżka i poszłam się ubrać. Uczesałam włosy w kucyk i podkreśliłam oczy czarną kredką. Wyszłam z łazienki i zobaczyłam Chris’a, który siedział na łóżku i przecierał oczy.

-Cześć słoneczko. Jak się spało ?

Wzięłam małego ma ręce i poszliśmy do łazienki obmyć jego twarz i ząbki po czym poszliśmy do pokoju po ubrania. W kuchni Chris pomógł mi ze śniadaniem i wspólnie zjedliśmy tosty. Mały poszedł do salonu oglądać bajki a ja zmywałam naczynia. Po chwili rozdzwonił się mój telefon, więc wytarłam ręce i odebrałam.

-Halo ?

-Cześć skarbie, tu mama.

-No cześć mamuś.

Odwróciłam się do stołu i usiadłam na krześle przeglądając magazyn z tatuażami, który niedawno kupiłam.

-Dzwonimy, żeby potwierdzić, że przyjedziemy za godzinę może trochę dłużej.

-O to fajnie. Będziemy czekać. A Erin też przyjedzie.

-Tak, tak przyjedzie.

-No to fanie czekamy na was.

Rozłączyłam się i wróciłam do zmywania. Trochę odkurzyłam i wstawiłam pranie. Otworzyłam okna, żeby odświeżyć mieszkanie i zrobiłam sobie kawę. Do kuchni przyszedł mój synek marudząc.

-Co się dzieje ptaszku ?

-Mama.

-Boli cię coś ? – wzięłam go na ręce

-Njee.

-To co się dzieje ?

Przytulił się do mojej szyi i gładził rączką moje ramię. Wróciłam z nim do salonu i usiadłam na kanapie tuląc do siebie i kołysząc.

-Psecytas mi baje ?

-To przynieś książeczkę.

-Mój tata ? Skąd masz taką książeczkę ?

-Babcia.

Zdziwiłam się na jej tytuł bo unikam tematów związanych z „tatą” od tak długiego czasu. Nie chcę, żeby Chris zastanawiał się gdzie jest jego tato a teraz ta książka.

-A może jakąś inną wybierzesz ?

-Njee. Chce tą.

Zaczęłam czytać a mały uważnie słuchał i przyglądał się obrazkom. Po domu rozległ się dzwonek do drzwi.

-Chyba babcia przyjechała.

Zdjęłam małego z kolan i posadziłam na kanapie dając książeczkę i poszłam otworzyć.

-Zayn ? Co ty tu robisz ?

-Wpadłem po drodze.

-Jedziesz gdzieś ?

-Za niecałą godzinę jestem umówiony z managerem. 

-Um, wejdź. Trochę zły moment.

-Czemu ?

-Moja rodzinka niedługo przyjedzie.

-Może lepiej pójdę.

-Wiesz nie to, że nie chcę żebyś został, ale może zdarzyć się nie miła sytuacja.

-Rozumiem.

-Chociaż w sumie, prędzej czy później i tak musimy z nimi pogadać…

-Chyba masz racje.

Chłopak wszedł do domu i powiesił kurtkę na wieszaku. Po czym poszedł do mnie i zachłannie pocałował. Spojrzałam na niego niepewnie, ale przecież to jest normalne jeśli chce się być „parą” a bynajmniej spróbować nią być. Zaśmiałam się i ruszyliśmy w stronę salonu.

-Cześć mały.

Chris szedł z kanapy i rzucił książkę. Podbiegł do Zyn’a i mocno przytulił. Spojrzeliśmy po sobie dziwnymi minami. Chłopak wziął go na ręce.

-Hey, kolego. Coś się stało ?

-Tata.

Osłupieliśmy. Czy on właśnie powiedział „tata”. Nikt go nawet nie uczył tego słowa, pierwsze co powiedział to „mama”, ale to normalne. A, więc to dlatego ta cała szopka. Nie powinnam opowiadać mu wczoraj bajki o tacie, dzisiaj ta książka… Zayn nie wiedział co ma zrobić i spojrzał na mnie błagalnym wzrokiem. Przecież nie mogę powiedzieć dziecku, że to nie jest jego tato, kiedy to prawda. Przygryzłam wargę i podeszłam do nich.

-Choć kochanie do mamy, zrobimy coś do picia.

-Nje ! Nje ! Tata, mój tata… - objął go kurczowo za szyję i wtulił w jego tors.

______________________________________

Dobra, wiem, przepraszam, nie popisałam

się w tym rozdziale. Chciałam, żeby był dłuższy,

ale jakoś tak wyszło no. No więc co sądzicie

(o bajce xd) o rozdziale ?

Specjalnie dla Wiki. [Nie musisz wchodzić na 

bloga co 3 sekundy, już dodałam :* ]

CZYTASZ = KOMENTUJESZ :D