Rozdział 31 ♥

Obudziłam się dość późno jak na mnie. Po domu rozchodził się zapach świeżo zaparzonej kawy i tostów. Przeciągnęłam się na łóżku i spojrzałam na zegarek. No ładnie zaraz 12. Wstałam odsłoniłam zasłony i moim oczom ukazał się nieciekawy widok. Ciemne zachmurzone niebo i deszcz. Do tego silny wiatr i pustka na ulicach. – Świetnie – powiedziałam pod nosem i poszłam się ubrać. Czarne długie legginsy i zielona boxerka a na to ciepły beżowy sweter i trampki. Najwygodniej w każdej postaci. Spięłam włosy w koczka i zrobiłam lekki makijaż prawie nie widoczny po czym zeszłam na dół. Stanęłam w progu kuchni i oparłam się o ramę. Mój dom był przepełniony taką radością i dobrym humorem nie zważając na pogodę za oknem. Rodzice rozmawiali przy kawie a Erin jadła z Chrisem śniadanie. Oparłam głowę i napawałam się radosną atmosferą. Po chwili mały spojrzał w moją stronę.

-Mama ! – wyrwał się z rąk cioci i przybiegł do mnie a ja wzięłam go na ręce

-Cześć szkrabie – ucałowałam go w główkę – co jesz dobrego ?

-Mm, tosty. Ciocia zlobiła.

-Um, a ja dostanę jednego ?

-Siadaj, zaraz zrobię kawę. – powiedziała mama a ja usiadłam z synkiem do stołu.

-Brzydka pogoda dzisiaj.

-Tsa, a mówili w pogodzie, że 28 stopni ma być.

-Może pojedziemy na kręgle ?

-A może pójdziemy spać ?

-Oj przestań, dopiero wstałaś !

-Dobra już dobra. Kochanie chcesz na kręgle ? – spytałam małego

-Tata ! Tata  tes.

-No oczywiście, że tata pojedzie z nami.

-Mamo możesz nie odpowiadać za mnie ? A jeśli jest zajęty to wytłumaczysz to później Christopherowi ?!

-Nie denerwuj się już tak tylko zadzwoń.

Wzięłam głęboki wdech i złapałam dłonią za skronie. Dostanę zaraz jakiejś migreny.

-Dobra. Idę.

Rodzice zabrali wnuka do salonu a ja wybrałam numer do Zayna.

-Heey.

-O cześć kochanie.

-Um, co robisz ?

-Zaraz idziemy z chłopakami do kina, wiesz całą siódemką. Miałem do ciebie zadzwonić czy idziesz z nami.

-A… Nie, nie.

-A coś się stało ?

-Nie nic, tak tyl… - Erin wyrwała mi telefon z ręki.

- Cześć Zayn, tu Erin. Rose dzwoniła z pytaniem czy pójdziesz z nami na kręgle bo mieliśmy takie plany a Chris się wypytywał o cieb…

-Boże Zayn nie słuchaj jej. Jesteś zajęty własnymi sprawami nie przeszkadzam już, cześć.

Szybko się rozłączyłam i walnęłam siostrę w ramię.

-Co ty sobie myślisz ?! Jeśli jest zajęty to jest zajęty, z małym spotka się kiedy indziej !

-Boże Rose, ogarnij się ! Co ty taka jesteś cięta ostatnio ?!

-Czy wszyscy muszą pakować się w nie swoje sprawy ?!

Wyszłam z kuchni i pobiegłam do swojego pokoju. Trzasnęłam drzwiami i uderzyłam pięścią w ścianę. To pomaga mi najlepiej. Usiadłam na łóżku i nagle rozdzwonił się mój telefon. Zayn. Świetnie i normalnie zajebiście.

-Tak ?

-Będę za kilka minut.

-Plany się zmieniły i JA nigdzie nie jadę.

-Czemu ? Coś się stało ?

-Oj, szkoda gadać.

Z dołu rozległo się wołanie.

-Rose ! My jedziemy a ty ?

-Nie ! Bawcie się dobrze.

Usłyszałam jeszcze jakieś rozmowy i zatrzaśnięcie drzwi.

-Dobra Zayn będę kończyć.

Rozłączyłam się bez słowa i padłam na łóżko. Boże co za dzień ?! Na wszystkich tylko wrzeszczę i wrzeszczę. Nawet nie mam powodu. Może faktycznie powinnam się rozerwać i wyjść się gdzieś zabawić ? Cały czas jakiś stres się we mnie piętrzy aż w końcu wybucham bez potrzeby. Mimo brzydkiej pogody otworzyłam okna w domu bo deszcz przestał padać. Umyłam lusterko w łazience i posprzątałam w kuchni po śniadaniu. Do drzwi rozległo się pukanie, więc poszłam otworzyć.

-Co ty tu robisz ?! Mówiłam, że plany się zmieniły.

-No właśnie, a ja wolałem przyjechać do ciebie i rozgonić te szare chmury.

-Nie musiałeś. – otworzyłam szerzej drzwi by wszedł

-Chciałem.

Objął mnie swoimi silnymi ramionami i namiętnie pocałował przyciągając moje biodra do siebie.

-Jesteś niewyżyty ?

-Przy tobie zawsze. – zaśmiał się zawadiacko i jeszcze raz wpił się w moje usta.

Poszliśmy do kuchni na kawę.

-Coś cicho tu u ciebie.

-Bo jestem sama miszczu ?

-Sama ? – poruszał śmiesznie brwiami

-Weź bo cię wygonie.

-Wygonisz swojego chłopaka i ojca dziecka ?

-No chyba…

-Jesteś niedobra. - podszedł do mnie przypierając do kuchennego blatu.

-A ty natarczywy. – założyłam ręce na jego barki

-Wiesz, że właśnie się obrażamy a ja mam zamiar cię pocałować ?

-No co ty ? Nie wiedziałam….

Zaczęłam się śmiać. Zayn nie wytrzymał i zaatakował mnie łaskotkami. Skończyło się na ganianiu po domu niczym małe dzieci aż woda w czajniku zaczęła piszczeć i musieliśmy przestać.

-On to ma wyczucie czasu. – narzekał chłopak i usiadł powrotem przy stole

-Aj tam, nie jest tak źle.

-Co to ?

-Katalog.

-Tatuaże ?

-Yep. – postawiłam kawę na stole i dosiadłam się do Zayna

-Chcesz zrobić czy już zrobiłaś ?

-Um, dzisiaj miałam zrobić. – upiłam łyk gorącej cieczy

-Po co ci ? Twoje ciało i tak mi się podoba.

-A mi nie. Chcę czegoś trwałego co nie zniknie. Pamiątka i znak uciekającej chwili.

-Zmieniłaś się wiesz ?

I tego się obawiałam, zapadła żenująca chwila ciszy. Ja piłam kawę, Zayn dalej przyglądał się tatuażom na zdjęciach a na dworze znowu się rozpadało. Dobra koniec milczenia musze się odezwać albo wyskoczyć przez okno.

-Co masz na myśli mówiąc, że się zmieniłam ?

-Jesteś taka… dojrzała i rozważna a twoje słowa normalnie aż czasami nie rozumiem, są takie…. Wyszukane jak z jakiegoś słownika.

-Dużo się zmieniło. Życie dało mi prawdziwą nauczkę i zmusiło do pójścia na swoje. Ciągłe ucieczki, przeprowadzki i cała ta… wpadka. Szczerze to zrujnowałam sobie życie na całej linii.

-Tsa.

-Wcale nie tsa. Twoje życie zmieniło się tylko w ostatnich miesiącach a moje już prawie cztery lata temu.

-Przepraszam.

-Nie mnie przepraszaj bo ja już się z tym pogodziłam, ale… troszcz się o swojego syna bo straciłeś sporo w jego życiu. On potrzebuje przykładu, potrzebuje ojca… Cały czas mówi tylko o tobie i wypytuje gdzie jesteś, czy przyjdziesz, kiedy przyjdziesz.

-Jak paparazzi ?

-Tak, dosłownie. – zaśmiałam się

-To co to ma być za tatuaż ?

-Chyba zrobię dwa od razu.

-Od razu ?

-No tak, nie mogę się zdecydować.

-No to wstawaj.

-Co ?

-Wstawaj, jedziemy zrobić tatuaż ?

-Pojedziesz ze mną ?

-Oczywiście.

Wstałam uśmiechnięta i cała w skowronkach. Podeszłam do chłopaka i namiętnie go pocałowałam.

-Mm, nie przestawaj.

-Chodź już bo chce tatuaż. A i dziękuję.

-Zawsze kochanie. Od teraz zawsze.

Ostatnie zdanie wypowiedział bardzo cicho, prawie nie słyszalnie. Może to jakiś dobry początek początku i wszystko się jakoś ułoży. Zebraliśmy się i jeszcze położyłam kartkę na stole gdzie jestem w razie jakby wrócili przed nami po czym pojechaliśmy. Na miejscu weszliśmy do sporego budynku i udaliśmy się do zapisu.

-Zayn – zatrzymałam chłopaka

-Słucham ?

-Chyba mam pietra.

-Nie martw się, ja będę z tobą. – pocałował mnie w usta i poszliśmy

-Witaj John.

-Czee Malik. O Pani Rosalie.

-We własnej osobie, ale po prostu Rose.

-A ty do mnie nie po nazwisku.

-A więc, Rose, wybrałaś już wzór.

-Właściwie to dwa.

-Jesteś pewna ?

-Eh… dwa.

-Jak na pierwszy raz to…

-Pierwszy czy niepierwszy, zrobię je.

-Dobrze, pokaż które.

Wskazałam tatuaże i poszłam na specjalny fotel a Zayn usiadł obok mnie i złapał moją rękę.

-Skąd znasz tatuażystę ?

-On robił mi kilka tatuaży.

-Aam. Możesz nie ściskać tak mojej ręki bo odcinasz mi dopływ krwi.

-A no tak, tak.

-Ej, Zayn ty się boisz ?

-Nie… Ja nie lubię się na to patrzeć.

-Nie musisz, możesz wyjść.

-Nigdzie nie idę.

Pocałował mnie w usta i zaraz byłam gotowa. Na pierwszy ogień poszedł lewy bark a na nim napis: Only time will tell…. Po krótkiej przerwie zabraliśmy się za dłoń. Pomyślałam o ptakach, one najlepiej ukazują przemijający czas. Z nich najlepiej brać przykład i cieszyć się każdym dniem jakby był ostatnim.

-Skończone.

-Mogę zobaczyć przed opatrunkiem ?

-Oczywiście.

Przyglądałam się im uważnie i chociaż ból był straszny nic nie pobije narodzin Chrisa. Zaśmiała się do siebie.

-Z czego się śmiejesz ? – spytał Zayn

-Kiedyś może ci powiem. Są cudowne, dziękuje John.

Jeszcze tylko założył mi opatrunek i wyszliśmy. Cel dom.

-No to jedziemy coś zjeść a później odwiozę cię do domu co ?

-Nie trzeba. I tak zmarnowałeś sobie dzisiaj wypad z przyjaciółmi.

-Wolę ciebie od przyjaciół. Koniec kropka. To gdzie jedziemy ?

-Na pizzę ?

-Jeśli tylko chcesz.

Dojechaliśmy na miejsce i zjedliśmy. Noc zastąpiła dzień a jutro miałam do pracy, więc Zayn podrzucił mnie do domu i od razu odjechał. Na miejscu zastałam wszystkich w salonie oprócz mojego synka.

-Gdzie byłaś ? Chris się o ciebie wypytywał ?

-Gdzie on jest ?

-Najedzony, wykąpany i śpi.

Nic nie mówiłam tylko pokazałam im moje nowe „zdobycze”.

-I jak ?

-Jesteś już dorosła, twoja decyzja.

-Nie pytam o decyzję tylko o efekt.

-Świetny – podbiegła do mnie Erin przyglądając się uważnie tatuażom.

Zakleiłam je powrotem i pożegnałam się z rodzicami którzy właśnie się zbierali. Później wzięłam szybki prysznic i poszłam spać.

Następnego dnia zaspaliśmy z Chrisem. Biegałam żeby go ubrać i siebie i coś zjeść. Zawiozłam go szybko do przedszkola w pojechałam do pracy.  Jak prawie nigdy było dużo telefonów i innych spraw. Dzień zleciał szybko i musiałam jechać odebrać małego. Od razu dostałam telefon o spotkaniu z nową opiekunką. Wróciliśmy do domu i zjedliśmy szybki obiad oraz zmieniliśmy ubrania na trochę mniej wizytowe. Po kilkunastu minutach dojechaliśmy do agencji na spotkanie.

-Dzień dobry.

-Dzień dobry Pani McLaughter. Pokój nr 15. Pani Ewans już tam jest.

-Dobrze, dziękuje.

~~*~~

Siedziałam w prawie pustym biurze spotkań. Jedno nieduże okno i jasno żółtą zasłonką, biurko z papierami, czarny fotel i sofa w tym samym kolorze. W co ja się pakuje ? Chyba nie do końca przemyślałam to wszystko, ale nie ma już powrotu. Dobra musze udawać, że nie wiedziałam dla kogo będę pracować. Już spokój dwa wdechy i wydechy. Strzepnięcie rękami i przeczesanie włosów palcami. Boże, ale się denerwuje. Po chwili usłyszałam kroki.  

~~*~~

Ewans ? Skądś znam to nazwisko, tylko nie pamiętam skąd.

Z Christem na rękach weszłam do sali nr 15 i zobaczyłam…

-Lilly ?!

-O mój boże, Rose !

_________________________________

Przepraszam, że nie dodałam wczoraj, ale

tak jakoś wyszło. Nadrabiam dzisiaj.

Epilog w niedzielę, zadecydujecie

czy chcecie drugą serię po wakacjach :)

Na razie dziękuję za czytanie tych wypocin.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ :D