Rozdział 19 ♥

= Spokojnie Rose, oni wiedzą…=

-Co ?! Skąd ?!

-No… Louis chciał wiedzieć gdzie znikam na całe dnie, powiedziałam mu, no a Dan powiedziała Liam’owi, no a chłopaki reszcie.

Moje serce dostało jakiejś palpitacji. Ręce zaczęły mi się trząść i zakręciło mi się w głowie.

-Reszcie, czyli… czyli on wie ?

-Nie…

Nagle wszystkie dziwne uczucia odeszły a ja poczułam jakby kamień spadł mi z serca.

-Wejdźcie.

Po chwili w 6 siedzieliśmy w salonie i nikt nie wiedział co powiedzieć.

-Kurde ! Jeśli macie się tak na mnie gapić jak na jakąś niewdzięcznice to lepiej idźcie sobie !

-Uspokój się. Są w szoku…

-Może i jestem głupia, ale w szoku mogli być, gdy się dowiedzieli a nie teraz…

-No wiesz… Trochę nam głupio, że my wiemy a Zayn nie.

-Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, czujcie się głupio, dobrze wam.

-Rose ?

-Słucham cie Liam.

-Powiesz mu ?

-Lepiej żeby wiedział.

-Niall ma racje.

-Harry jak ja mogę mu powiedzieć skoro on sam namawiał mnie do aborcji, hym ?

-Zayn ? Nie wieżę.

-Czas przejrzeć na oczy Tomlinson. On nigdy tak naprawdę nie umiał troszczyć się o innych.

-Może nie dorośnie, ale ci pomoże.

-Nie potrzebuję pomocy Niall. Powiedziałbyś dziewczynie, która nosi w sobie twoje dziecko, żeby cytuję „usuń to” ?

-Nie… nie mógł bym…

-No właśnie. Nie brońcie go.

-Był w szoku. To była wpadka.

-Może i była, ale skoro rano wszystko pamiętał to znaczy, że nie był aż tak mocno pijany, żeby nie panować nad sobą.

-Ty też nie jesteś bez winy.

-Spadaj Styles.

-Uspokójcie się ! Rose nie może się denerwować.

-Dobra, wiecie wszystko, tak ? Możecie już iść.

-Rose, nie chcieliśmy cie zdenerwować.

-To nie o to chodzi… On może coś podejrzewać. Nie chce mieć z nim żadnego kontaktu, nie chce żeby wiedział gdzie mieszkam i znał mój numer telefonu. Koniec jest końcem.

-Jak chcesz, ale i tak jeszcze zostaniemy.

-Nie pozbędziesz się nas tak łatwo.

Każdy zaczął się głupio uśmiechać, więc musiałam w końcu ustąpić. Zrobiłam wszystkim herbatę. Dalsza część dnia była radosna i te dziwne napięcie między nami po prostu się gdzieś ulotniło, ale wcale nie czuję się dobrze, że chłopaki wiedzą. Siedzieliśmy w salonie i rozmawialiśmy. Chris był bardzo ruchliwy i cały czas ktoś musiał trzymać mój brzuch. Cieszyli się jak małe dzieci z zabawki, gdy maluch kopał mój brzuch. Dla mnie nie było to zbyt przyjemne bo czasami potrafił porządnie zasadzić. Później zamówiliśmy pizzę i razem zjedliśmy. Po chwili rozdzwonił się telefon Liam’a. To Paul, więc musieli wracać. Pożegnałam się z wszystkimi i posprzątałam. Wzięłam długą i odprężającą kąpiel, dodałam notatkę do pamiętnika i padłam zmęczona do łóżka.

Kolejnie dni ciąży mijały szybko. Codziennie chodziłam na spacery, brałam witaminy i zdrowo się odżywiałam. Pewnego dnia na ulicy trafiłam na Louisa z Elleanor. Chciałam jak najszybciej stamtąd odejść. Umówiliśmy się za godzinę u mnie bo podobno chcieli mi o czymś powiedzieć. Trochę sprzątałam chociaż wiem, ze nie powinnam się przemęczać, ale po małym odkurzaniu nic mi się nie stanie. Gdy tylko wyłączyłam odkurzacz usłyszałam dzwonek do drzwi.

-Cześć Rose.

-No cześć. Wchodźcie.

Usiedliśmy w salonie a El i Lou dziwnie się na siebie spojrzeli.

-Pomyśleliśmy, że lepiej będzie jak będziesz wiedziała.

-O czym ?

-Zayn ma nową dziewczynę.

-Hahaha, ale mi ważna sprawa. Nie obchodzi mnie jego życie, z kim się spotyka co robi i nic co jest z nim związane, ale doceniam waszą troskę.

-Nie jesteś na niego zła ?

-A powinnam ? Nic mnie z nim nie łączy.

-Na pewno ?

-Podważasz moje słowa ? Nic to znaczy nic.

-A Christopher ?

-Co Christopher ?

-To również i jego dziecko.

-Do póki się o nim nie dowie to nie jest jego dzieckiem.

-Nie powinnaś tak robić Rose.

-Jeśli Chris się urodzi przecież nie zabronię Zayn'owi się z nim spotykać jeśli będzie chciał oczywiście, ale nie będę do niego biegła i oświadczała, ze ma syna.

-A co jeśli będzie chciał uczestniczyć w jego życiu ?

-Już mówiłam, nie zabronię mu tego jeśli dojdziemy do normalnego porozumienia.

-A jeśli nie ?

-Czy to jakieś przesłuchanie ?

-Nie, ale odpowiedz.

-Jeśli nie będzie porozumienia między nami pewnie skończy się to w sądzie.

-Aham.

-Skończyliśmy, bo wiecie, robię małe porządki.

-Rosalie nie powinnaś się przemęczać !

-Daj spokój, może nie umrę.

Para posiedziała jeszcze chwilę i pożegnaliśmy się a ja zabrałam się za obiad po czym siedziałam w pokoju Chrisa i zastanawiałam się jak bardzo moje życie się zmieni, kiedy będzie przy mnie. 4 tygodnie przed terminem porodu siedziałyśmy z Ellen w salonie i oglądałyśmy filmy. Już wcześniej czułam się trochę dziwnie, ale nic nie wskazywał, że to coś złego, gdy nagle poczułam, że odeszły mi wody… 

_____________________

A więc w następnym rozdziale

zobaczymy narodziny małego Malika.

Co sądzicie o rozdziale ?

Mam nadzieję, że się podobało.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ :)