Rozdział 20 ♥

=gdy nagle poczułam, że chyba odeszły mi wody… =

-Boże El, ja rodzę !

-Co ?! To za wcześnie !

-Nie mi to masz tłumaczyć !

Pośpiesznie zaczęłam się zbierać i wrzucać najpotrzebniejsze rzeczy do torby. Moja przyjaciółka mi pomagała a po chwili byłyśmy w drodze do szpitala.

-To boli ! Aa !

-Wytrzymaj kochana. Już jesteśmy.

Na szczęście to było tylko kilka kilometrów. Na miejscu lekarz powiedział, że 4 tygodnie to trochę za wcześnie, ale moje skórcze były coraz częstsze, więc zabrali mnie na salę porodową. Po 8 godzinach od buli, na świat przyszedł maleńki Christopher Isaac McLaughter, urodzony 10 września. Widziałam, że zabrali go do inkubatora, ale byłam strasznie zmęczona, więc zasnęłam. Gdy tylko się przebudziłam zobaczyłam na sali rodziców, Erin i Eleanor. Każdy podszedł do mojego łóżka, ale ja wstałam i tylko poprosiłam, o zobaczenie mojego syna. Lekarze powiedzieli, że musi być w inkubatorze przez dwa tygodnie, aby jego płuca rozwinęły się do końca.

-Dlaczego urodził się tak wcześnie ?

-To ciężko stwierdzić, ale może to być palenie lub nadużywanie alkoholu któregoś z rodziców.

-Ja nigdy nie paliłam !

-Tak, wiem. Mam badania zapisane w książeczce ciążowej. To zapewne ojciec dziecka.

-Nic mi o tym nie wiadomo.

-Ale proszę się nie martwić, poza tym wszystko z dzieckiem w porządku.

-Dobrze.

Lekarz odszedł a ja wróciłam do synka.

-Cholera ! Mógł mi powiedzieć, że jest pieprzonym palaczem ! Christopher musi teraz spędzić dwa tygodnie w inkubatorze.

-Spokojnie Rose. Będzie dobrze.

-Gdzie Danielle ?

-Pojechała przygotowywać się do kolejnych występów.

-Aham.

Spędzałam w szpitalu całe dnie mimo, że mogłam wrócić do domu. Nie mogłam zostawić Chris’a samego nawet na chwilę. Tydzień później do szpitala przyjechała Danielle i chłopaki.

-Cześć kochana. Jak się czujesz ?

-Czeeść. No teraz już dobrze.

-A co z maluchem ?

-Jest w inkubatorze.

-Dlaczego ?

-Zayn pali, więc to mogło być przyczyną wczesnego porodu.

Dziewczyna lekko się skrzywiła.

-Gdybyś,y wiedzieli, ze to zaszkodzi dziecku…

-Spróbowalibyśmy go oduczać…

-Wiedzieliście ?

-No tak jakby…

Wzięłam głęboki wdech i wypuściłam powietrze, czasu nie cofnę, najważniejsze, że nic nie zagraża jego życiu.

-No ale jak się czujesz jako świeża mama ?

-Szczerze ? Nie wiem.

Zaśmiała się i poszliśmy na salę odwiedzić Chris’a. Był taki maleńki, że bałam się go brać na ręce, ale lekarze już pozwolili go na trochę wyciągać. Tydzień później został wypisany do domu. Wróciłam z Dan bo rodzice nie mogli po mnie przyjechać, odwiedzą mnie w weekend. Po jakiejś godzinie spędzonej w domu, telefon mojej przyjaciółki rozdzwonił się a z jej rozmowy wywnioskowałam, że musi gdzieś jechać.

-Przepraszam, ale muszę cos załatwić, pilne.

-Rozumiem, jedź.

Od dzisiaj zaczął się najgorszy okres w narodzinach dziecka. Mały budził się w nocy co dwie godziny a częściej co godzinę. Zanim zdążyłam zasnąć on znowu się budził. Dzień i noc wyglądały tak samo.

W sobotę przyjechali rodzice i Erin, więc trochę odpoczęłam, ale w niedzielę już pojechali. Opieka nad małym dzieckiem jest bardzo mecząca, odpowiedzialna i trudna. Mam nadzieję, że z dnia na dzień moja sytuacja będzie się polepszać.  

W kolejnych dniach odwiedzała mnie Dan, ale tylko na parę minut, Ellen wraca za miesiąc a zespół wyjechał w trasę. Po dwóch tygodniach siedzenia w domu wyszłam z Chris’em na spacer. Mimo jesieni na dworze było wyjątkowo ciepło. Szliśmy długą alejką po parku. Kolorowe liście spadały z drzew i lekko szumiał wiatr, jednak ja czułam się trochę dziwnie. Miałam wrażenie, że ktoś mnie śledzi. Obejrzałam się za siebie, ale nikogo tam nie było, więc ruszyłam dalej. Kiedy zrobiło się troszkę chłodniej wróciliśmy do domu, wstępując do sklepu po artykuły spożywcze i pieluszki. Kiedy weszliśmy w bramę usłyszałam czyjś głos.

-Rose ?

Wydawał się trochę znajomy. Odwróciłam się w jego kierunku i zobaczyłam przed sobą męską postać. Wyglądał na dobrze zbudowanego i kogoś mi przypominał, nie to nie może być prawda…

-Rose ?

-Nick… To naprawdę ty ?

-We własnej osobie.

-Co ty tutaj robisz ? Nie powinieneś być w Australii ?

-Zayn ci nie powiedział ?

Na samo imię wypowiedziane z jego ust zrobiło mi się słabo. Przymknęłam powieki i spojrzałam na syna a potem znowu na chłopaka.

-Nie rozmawiałam z nim od prawie roku.

-Ou. Coś się stało ?

-Dużo… Przeprowadziłam się , zmieniłam numer, wyjechałam, wróciłam i znowu się wyprowadziłam kończąc tutaj. Od kiedy jesteś w Anglii ?

-Od 3 miesięcy, ale byłem tutaj więcej niż rok temu. Wpadłem na kilka dni coś załatwić i zdawało mi się, że cie widziałem, ale…

-Czyli to w tedy to byłeś ty ?

-Tak…

-Dlaczego poszedłeś ? 

-Bałem się, że będziesz na mnie zła…

-Teraz jestem zła, że zwlekałeś…

Nagle Chris zaczął płakać. Nachyliłam się na wózkiem i wyciągnęłam go po czym przytuliłam, żeby się uspokoił.

-Cii, nie bój się.

Mówiłam do małego, który był najwidoczniej już głodny.

-Nick, to jest mój syn Christopher…

________________________________

Postać Nicka znajdziecie w bohaterach.

Co myślicie o rozdziale, podobał się ?

Czekam na szczere opinie 

i miłego czytania.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ :)